El gringo

In Peru ben ik ´el gringo´. Dit is niet een bijnaam speciaal voor mij bedacht, maar een naam voor iedereen die eruitziet als buitenlander.

Voor zover ik weet is het een term die oorspronkelijk gebruikt werd om amerikanen mee aan te duiden (zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Gringo_(Spaans)). Het is een term die soms een negatieve lading kan hebben, maar over het algemeen niet.

Aangezien ik er niet uitzie als de gemiddelde peruaan, wordt ik door onbekenden regelmatig aangesproken als ´el gringo´. Herkend en behandeld worden als ´gringo´ heeft zijn voor en nadelen. Zo is het is hier bijvoorbeeld gebruikelijk dat als je met de taxi gaat je vantevoren de prijs afspreekt, omdat die nogal kan variëren per tijd en dag, én of je ´gringo´ bent of Peruaan. Het is mij al regelmatig overkomen dat de chauffeur het dubbele tarief wil rekenen alleen al voor het feit dat ik geen Peruaan ben en hij dus extra kan verdienen aan mij. Dit los ik soms op door bijvoorbeeld Maresa de prijs te laten afspreken, terwijl ik een paar meter verderop wacht. Ook andere prijzen zijn voor ons als ´gringo´s´ soms hoger dan normaal, maar gelukkig weet ik ondertussen wel wat de normale prijzen hier zijn en daarnaast wordt er toch van je verwacht dat je afdingt van de genoemde prijs.

Ons voetbalteam dat met hulp van de ´gringo´s´ het voetbaltoernooi met de celgroepen wist te winnen. 

Verder is het voor de mensen hier altijd interesant om te vragen waar ik vandaan kom en dat levert regelmatig gespreken op in de taxi´s. In deze gesprekken heb ik soms ook de mogelijkheid om mensen te vertellen wat ik hier doe in Peru en hen uit te nodigen voor de kerk. Veel Peruanen vinden het interesant om te praten met een ´gringo´. Activiteiten waarbij ´gringo´s´ betrokken zijn kunnen altijd rekenen op extra belangstelling. Of deze belangstelling gemeend is, of vanuit interesse in iets anders is niet altijd duidelijk. Veel Peruanen willen graag naar Amerika vertrekken en het hebben van een relatie met een ´gringo´ of ´gringa´ helpt daarbij natuurlijk. En als je financiele problemen hebt is het ook altijd nuttig om als Peruaan een rijke´gringo´ als vriend of kennis te hebben. Iedereen denkt hier trouwens ook dat ik Amerikaans ben en het is soms lachwekkend om te zien dat mensen bijvoorbeeld in een combi in mijn nabijheid spontaan engels proberen te praten met elkaar, geen idee waarom eerlijk gezegd.

Het feit dat ik ´gringo´ ben betekend ook dat iedereen hier denkt dat ik rijk ben, zoals de meeste buitenlanders hier. Hierdoor moeten wij vooral ´s avonds oppassen met over straat gaan, want er worden hier regelmatig mensen overvallen. De wijk waar wij wonen is redelijk veilig, maar voor mijn werk moet ik soms ook ´s avonds naar andere wijken toe waar het onveiliger is. Tot nog toe is ons gelukkig nog nooit iets overkomen, afgezien van een mislukte poging om onze taxi te overvallen. Altijd goed opletten op straat en in de taxi helpt om ons te beschermen.

Even iets heel anders. Zoals jullie als mijn lezers wellicht weten werken wij hier in Peru voor Peru Mission en leven wij van giften die overgemaakt worden voor ons werk. Er is echter voor de aankomende maanden nog extra geld nodig om ons werk hier te kunnen blijven doen. Mocht je ons werk nog niet ondersteunen, maar dat graag willen doen dan kan dat door een gift over te maken naar STICHTING NGW, op het volgende rekeningnummer:
                          Bankrekening 48.63.80.335
                          t.n.v. Stichting NGW te Hoenderloo, o.v.v. Albert den Oudsten 

Cajamarca

Afgelopen week (nu ik het publiceer is het alweer twee weken geleden) waren Maresa en ik een week in Cajamarca. Cajamarca is een stad midden in het Andes gebergte op ruim 2700 meter hoogte, wat ik de eerste dagen wel merkte door duizeligheid en snelle vermoeidheid! Met de bus was het 7 uur reizen vanuit Trujillo.



Peru Mission is ruim 10 jaar geleden gestart met hun werk in Cajamarca en momenteel wonen daar nog twee families die werken met de Presbiteraanse kerk in de stad en in dorpjes rond de stad. De reden dat wij naar Cajamarca gingen was dat er een team van 35 Amerikanen voor een week op bezoek was die

medisch werk deden en programma´s voor kinderen organiseerden. De meesten van het spraken geen spaans en daarom waren bijna alle zendingswerkers uit Trujillo voor een week naar Cajamarca gereist om vertaalwerk te doen voor dit team. Maresa en ik waren ingepland om mee te helpen bij het kinderprogramma. Elke dag bezochten we verschillende staatsscholen en deden daar een programma met elke keer ruim 200 kinderen. Het programma bestond uit spelen met elkaar, zingen, kort bijbelverhaal en daarna in verschillende lokalen een werkje maken. We hopen dat we door dit werk wat van Gods liefde hebben kunnen laten zien aan de kinderen en dat zij wat doen met de boodschap die ze gehoord hebben.

Elke keer als wij een school bezochten zagen we de blijdschap van de kinderen over het bezoek en zagen we de kinderen genieten als ze speelden met de Amerikaanse tieners en jongeren. Op sommige scholen kwamen de kinderen op het idee om handtekeningen van ons te vragen, wat erg raar was om te doen, maar de kinderen waren er erg blij mee. En iedereen werd na afloop beloond met een pet die de Amerikanen vanuit Amerika voor hen meegenomen hadden!

We hebben gewerkt van maandag tot donderdagmorgen. Donderdagmiddag zijn we met de groep naar Cumbe Mayo geweest, dat is een toeristische atractie bestaande uit rotsformaties en een kanaal boven op een berg gegraven heel lang geleden. Hier  hebben we genoten van de mooie natuur. Vrijdag hebben Maresa en ik nog wat andere toeristische dingen bezocht voordat we vrijdagavond de bus terug naar Trujillo namen.

Alle kinderen in rijen wachtend op wat komt.

Uitleggen van het werkje aan de kinderen

Alle kinderen rustig aan het werk

Maresa helpt de kinderen met hun werkje

Één van de werkjes was een ster versieren, waarmee we wilden vertellen dat Jezus als een ster is: een licht in de duisternis.

Er was ook genoeg tijd om met de kinderen spellen te spelen, waar de kinderen volop van genoten zoals je kunt zien.

Bouwproject short-term team

De afgelopen week kwam het eerste short-term team vanuit de USA hiernaartoe om ons te komen helpen met het bouwen van een school bij de kerk. Het is een gewoonte bij Peru Mission dat er elke zomer een aantal teams komen vanuit kerken die Peru Mission steunen. Deze groepen zijn de ene keer jongeren die komen bouwen en de andere keer is het een medisch team die de mensen komen helpen. Deze zomer ben ik verantwoordelijk voor het werk van de groepen die komen bouwen. Voordat de groep komt overleg ik met de Peruaanse bouwer wat de groep kan doen en hij zorgt er dan voor dat alle materialen er op tijd zijn en dat er een paar Peruanen zijn met ervaring die de groep kunnen helpen. Tijdens de week zelf bouw ik mee met de groep, vertaal ik waar nodig en plan ik de verschillende werkzaamheden die de groep kan doen. Werken met deze teams herinneren mij aan mijn eerste keer in Peru toen ik ook met een short-term team meehielp in een bouwproject, een levensveranderende ervaring voor me! Hopelijk helpen deze ervaringen er ook in deze groepen voor dat jongeren en ouderen veranderen in hun wereldbeeld. Het belangrijkste wat ik tijdens mijn eerste bezoek aan Peru leerde was dat arme mensen niet per definitie ongelukkig zijn, ze zijn gelukkig met wat ze hebben en hebben evengoed plezier!

De afgelopen week hadden we dus de eerste groep jongeren vanuit Memphis, Mississippi. Aan de hand van de foto´s hieronder kun je zien wat we elke dag gedaan hebben.

Het terrein naast de kerk waar de school gebouwd gaat worden (voor de start van het project)

De groep start met het graven voor de fundering

Graven voor de fundering

Beton storten

Wapening vlechten

Wapening voor de kolommen op de juiste plaats zetten

Het resultaat van de tweede dag werken: de fundering is gestort!

Metselen van de muur

Het resultaat van een week hard werken met de groep!

Aan het einde van de week had de groep de hele fundering gemaakt en een deel van de muur gemetseld. Het werk werd niet alleen door de Amerikanen gedaan, maar elke dag kwamen er ook een paar gemeenteleden meehelpen met bouwen. Het is voor ons erg belangrijk dat de lokale kerk meehelpt met bouwen en het niet alleen een project van Peru Mission en de amerikaanse groepen is. Door zelf mee te werken aan het project zal de kerk zich meer eigenaar gaan voelen van de school in de toekomst en daar ook hun verantwoordelijkheid in nemen hopen we. Momenteel zijn we met een groepje gemeenteleden na aan het denken over de opening van de school en alles wat daarmee te maken heeft. Er komen dit jaar nog vier groepen bouwen en met deze groepen hopen we de hele muur rondom de school en twee lokalen, inclusief toilet, af te ronden zodat het klaar voor gebruik is na de zomer.

Elke dag na het werken gingen we met de lokale jeugd voetballen zodat de Amerikaanse jongeren wat contacten konden hebben met Peruaanse kinderen en jongeren.

A Week in My Life (English blog)

http://www.perumission.org/a-week-in-the-life

Often I start the week without knowing what I exactly will be doing that week. Every week is different working as a missionary here in Trujillo. At the last moment meetings are scheduled or cancelled and more activities are always coming up. Today I want to take you on a journey through a random week of my life to give you some insights into what I am doing here.

Sunday

Sunday morning I usually attend the Cristo Rey downtown church and play in the music group. However, today Maresa and I decided to visit the church in Manuel Arévalo because a friend of ours, Bob Relyea (missionary from Australia), is preaching there and we want to greet him and hear his sermon. We always enjoy visiting this church to meet our friends and brothers and sisters in Christ.

Every Sunday evening we meet in our cell group. We recently changed our meeting place to be closer to our cell group members. Therefore today we meet for the first time in our house. We spend a good time in studying the Bible and praying for each other’s needs. Please pray that we can reach out more to our new neighborhood.

Monday

Today I am working on preparing a sermon to preach Tuesday evening in a church. Every Monday afternoon I meet with Ps. Allen Smith, Emanuel and Esdras to study together materials about leadership development. This is part of the apprenticeship program in which I am participating. This time we all have read a chapter of a book about leadership and share our thoughts and discuss some questions to understand it and apply it to our ministries.

Tuesday

Tuesday morning I have to wake up early to meet with the other pastors for our weekly prayer meeting. We spend time studying a passage of Galatians before we all share our prayer points together and pray for each other. This meeting helps us to know what is going on in the other churches so that we can help each other and pray for the specific needs. This morning we also have our monthly team meeting with Peru Mission in which we talk about all the things which are going on in our ministries and in the organization. Today we spend more time in sharing about our ministries so that we all know what each one of us is doing and how we can help each other.

In the evening we are going to a small town on the countryside, called Carmelo. I have been invited to preach in a small church which was planted by my father-in-law. Emanuel, Esdras and Ps. Allen, who are all participating in the apprenticeship program, are going with us to lead the worship and service. We had a wonderful time of worship and sharing God´s word. After the service they invited us for a dinner, which is the usual way in Peru to give thanks for a visit.

Wednesday

Because of my background as a civil engineer I am also involved in the construction projects at Peru Mission. Therefore this Wednesday morning I have to go to the Manuel Arévalo neighborhood to meet about the plan to build a school beside the church. The plans are almost ready and now we are mainly waiting for the short-term teams to come to help us build the school. This morning we are planning with the builder the work for the short-term teams. Next week we will meet again with the education committee of the church to continue to plan for this project. We have to talk about plans, budgets, materials, teachers and many other things. It is great to do this together with the local people from the church. Because of their involvement at the early stage of this project I believe it has a bigger change to be self-sustainable in the future. The church will be the owner of this project and because of their involvement in it from the early stage they will experience it as their own project, instead of a project done by Peru Mission for them.

Thursday

Every Thursday in the morning we meet with Ps. Scott, Emanuel and Esdras to study theology together. We watch a video with a class and after that Ps. Scott explains more details about the subject and we have a time to discuss the topic. At the moment we are studying the Apostles' Creed, and this week the topic is Jesus. We learn about the importance of His incarnation and His sacrifice. This is part of the apprenticeship program in which theological education has an important place to prepare us for pastoral work and also teaching/preaching in the future.

In the evening we met with the ´event team´ from the church to plan activities for the church in this month. This time we organize the breakfast we have planned for next Sunday. We decided that every cell group will contribute with bringing sandwiches and drinks. We also start planning a day away for the church next month. It will be great to go away for a day to the countryside to have a time of fellowship together to unite the church more.

Friday

At the moment we, as part of the apprenticeship program, are also busy reading the whole Bible in a few months to get an overall picture of the Bible and the big themes in the different Bible books. I thought I knew the Bible well, but by reading it complete and fast I am learning many new things about God. Every time it surprises me more to see how God works through the whole Old Testament with His nation Israel! Every Friday morning we discuss our biblical readings with Emanuel and Esdras, with Ps. Scott leading and teaching us the different themes in the Bible. Today we talk about David as king as written down in 1 and 2 Samuel.

In the afternoon I spend some time with the kids from the orphanage ´Hogar de esperanza´. Maresa is working there and I am also involved as volunteer with different projects. This afternoon we all meet in Norky's, a chicken restaurant, to celebrate Mother's Day with all the mothers who work in the orphanage.

In the evening we play football together with the boys of the church. We do this every week on Friday or Saturday evening. I love playing football and we use this opportunity to invite friends to play with us and to make new friends to invite to the church in the future.

Saturday

On Saturday morning I went to the house of Emanuel to prepare the worship for the Sunday morning service, since a few weeks I am playing the bass guitar in the church instead of the piano I played before. We practice some of the songs for the Sunday service and enjoy making music together.

As you may have noticed, life and work as a missionary in Peru is not boring! My work is very diverse and I enjoy it a lot. I thank God that I have the opportunity to serve Him here in Trujillo in different ways!

April update

Na de warme zomer hier in Peru heeft hier nu heel snel de winter zijn intrede gedaan. De Peruaanse winter dan, want de 16 graden hier is niets vergeleken bij de winter in Nederland. Het grote verschil hier is dat de zon minder schijnt en het dus wat kouder is en af en toe regent. Waar ik dacht geen regen meer te zien ben ik daarin verrast de laatste maanden, regelmatig hoorden we `s nachts de regen op ons dak tikken. Verandering van klimaat zeggen ze hier allemaal. En de regen op zich stelt niet zoveel voor, maar het probleem is meer dat hier niets en niemand voorbereid is op een beetje regen. Overal op straat blijft het water staan en de ook veel wegen gaan er kapot van. Daarnaast hebben wij af en toe het ongemak dat het dak van ons apartement lek blijkt te zijn en er af en toe wat water tussen het beton door druppelt. Dit hopen we snel op te kunnen lossen.

De afgelopen maand hebben we de verjaardag van de kerk mogen vieren. Elk jaar met pasen wordt dat gevierd. De kerk bestond dit jaar 3 jaar en dat werd gevierd met een maaltijd na de dienst en een taart. We zijn blij dat de kerk nu al 3 jaar bestaat en beetje bij beetje ook groeit. Groei in ledenaantal, maar ook in organisatie en kennis. Meer en meer mensen uit de kerk zijn betrokken bij het werk van de kerk. Ook hebben we nu een jongen die de muziek organiseert elke zondag in de kerk. Hij speelt piano, dus ik heb mijn plaats aan hem afgestaan maar speel daarvoor nu in de plaats de gitaar en de basgitaar tijdens de diensten. Positief nieuws dus vanuit de kerk omdat het ook op financieel gebied goed lijkt te gaan en de kerk meer en meer zelf voor alle kosten kan zorgen, wat erg belangrijk is in het proces van zelfstandigheid. Momenteel zijn we nog steeds zoekende naar een gebouw wat we als kerk kunnen gaan huren en de hele week kunnen gebruiken. Op dit moment huren we een zaal puur voor de zondagmorgen, wat het houden van bijeenkomsten doordeweeks erg lastig maakt omdat we geen ruimte beschikbaar hebben. We hopen en bidden snel een lokaal te kunnen vinden zodat we ook doordeweeks meer activiteiten kunnen organiseren om zo als kerk te groeien.

Verjaardag van de kerk

De taart tijdens de maaltijd na de kerkdienst.

De eerste week van mei hebben we een aantal conferenties gepland op twee universiteiten met thema´s over creationisme, de leeftijd van de aarde en het bestaan van dinosaurussen. Op deze conferenties zal een Australische zendeling die in Chiclayo woont spreken over deze thema´s. We hopen en bidden dat er veel studenten op deze conferenties afkomen zodat we de gelegenheid krijgen met hen het evangelie te delen en ze deel uit kunnen gaan maken van onze bijbelstudiegroepen op de universiteiten.

Verjaardag van Maresa (6 april j.l.)

Maresa werkt nog steeds in het kindertehuis. Er zijn wat veranderingen gaande, onder andere een nieuwe directeur die een reorganisatie aan het doorvoeren is. We hopen dat deze reorganisatie snel klaar is zodat de kinderen een beter tehuis hebben met goed personeel dat voor hen kan zorgen. Afgelopen zaterdag hebben we met de kinderen van het kindertehuis, samen met drie andere tehuizen, de dag van het Peruaanse kind gevierd met een aantal spellen onderling. Hieronder daarvan wat foto´s.

Alle kinderen van het kindertehuis met het personeel.

Spellen voor de kinderen.

We proberen ook regelmatig kinderen van het kindertehuis mee te nemen voor activiteiten. In de laatste blog heb ik geschreven over de verjaardag van Jessica die we samen gevierd hebben. Afgelopen weekend hebben we Janpier en Fernando meegenomen naar het voetbalstadion. Zij houden beiden van voetbal en zaterdag kwam Alianza Lima, een van de grootste en bekendste clubs van Peru, op bezoek om tegen het lokale team te spelen. We hadden een leuke middag in ons apartement en een goede wedstrijd ´s avonds die gewonnen werd door het team van Trujillo! (1-0).

Met Fernando, Janpier en Maresa in het voetbalstadion

Verjaardag Jessica

Afgelopen weekend hadden we bezoek in ons huis, 9 meiden uit het kindertehuis waar Maresa werkt waren een dagje bij ons, onder andere om de verjaardag van Jessica te vieren. Jessica is het jongste meisje van het kindertehuis en was 3 jaar geworden, en dat konden we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Dus ´s morgens werden alle meiden, varierend van 3 tot 16 jaar, met de bus bij ons gebracht en gingen ze eerst met ons mee naar de kerk. Daarna gingen we naar ons apartement toe om met elkaar te eten en de verjaardag van Jessica te vieren met elkaar.

Groepsfoto

De jarige Jessica!

Het is belangrijk dat de kinderen af en toe uit het kindertehuis zijn zodat ze zien en leren hoe het leven in de stad is, want op een bepaald moment in hun leven zullen zij zelfstandig moeten zijn en dit helpt hen zich daarop voor te bereiden. Maresa en ik proberen elke maand wat te organiseren voor de kinderen, de ene keer mogen de meiden komen en de andere keer de jongens. Volgende week wil ik bijvoorbeeld twee jongens meenemen om met ons te komen voetballen, wat we elke zaterdagavond met de kerk doen.

De kinderen die in het kindertehuis wonen hebben elk weer hun eigen achtergrond en verhaal, en ook toekomst. Sommigen zijn écht wees, die hebben geen ouders meer. Anderen zijn tot wees verklaard omdat hun ouders niet voor hen kan zorgen. Weer anderen zitten in het proces om tot wees te worden verklaard, dat is een juridische zaak waar de rechter over beslist. Voor zover ik het goed begrepen heb kan een kind als wees verklaard worden als de familie een jaar lang niet naar ze omgekeken hebben in het kindertehuis, dus niet bezocht of iets van zich laten horen. Het trieste wat af en toe gebeurt is dat een kind bijna tot wees verklaard kan worden, maar dat vlak voor de uiteindelijke termijn de familie alsnog opduikt en het proces weer een jaar uitgesteld moet worden. Maar, vraag je je nu misschien af, waarom is het nou zo belangrijk dat de kinderen tot wees verklaard worden? Het antwoord daarop is dat het beste voor veel van deze kinderen is dat zij geadopteerd worden en dan in een normale familie kunnen opgroeien, maar alleen wezen kunnen geadopteerd worden. Daarom is het dus zo belangrijk dat ze tot wees verklaard worden zodat ze geadopteerd kunnen worden. Er zijn nu bijvoorbeeld twee zusjes in het kindertehuis die een familie uit Amerika graag wil adopteren, maar momenteel zijn zij nog niet door de rechter tot wees verklaard, dus ze moeten daar nog op wachten. Met deze zaken is Maresa veel bezig, vanwege haar juridische achtergrond met haar studie rechten kan ze de kinderen helpen met alle documenten in orde maken en de rechtbank te bezoeken tijdens de processen.
Als laatste is er nog een groep kinderen die voor een tijd in het kindertehuis wonen omdat ze niet thuis kunnen wonen. Bijvoorbeeld doordat de ouders niet goed voor hen kunnen zorgen vanwege financiële problemen. Deze kinderen zullen in de toekomst, als het mogelijk is, weer terug gaan naar hun familie.

Maar weer terug naar hetgene waar ik in deze blog over wilde schrijven: de verjaardag van Jessica. Hier in Peru is het gebruikelijk dat er tijdens een verjaardag een hele ceremonie gedaan wordt. Dat begint met gezamelijk te eten, zonder eten is er geen feest hier. Daarna mag de jarige, Jessica, aan de grote tafel gaan zitten die vol staat met snoepgoed en andere lekkere dingen. Dan is het moment aangebroken dat iedereen wat tot de jarige mag zeggen, een goede herinnering, bemoediging en felicitatie. Nadat iedereen wat tegen Jessica had gezegd gingen we met z´n allen bidden om een zegen te vragen over het nieuwe levensjaar van Jessica. Zoals op elke verjaardag was er ook een taart, deze werd nu binnengebracht met kaarsen erop die Jessica uit moest blazen. Maar dat was wel lastig voor haar en ze had er niet zoveel zin in, ze houdt er niet zo van om veel aandacht te hebben, dus Maresa moest haar even helpen. Uiteraard moest de taart ook nog even aangesneden worden door Jessica, wat ze nog net deed voordat ze in huilen uitbarstte, want ze vond dat ze lang genoeg in de schijnwerpers had gestaan. Gelukkig voor haar was het nu afgelopen en konden alle andere kinderen genieten van het snoepgoed en werd de taart verdeeld over iedereen. Normaal gesproken is de taart het laatste wat uitgedeeld wordt op een verjaardag, een soort signaal dat het feest over is en dat er van je verwacht wordt om te vertrekken. Maar in ons geval bleven de meiden nog een uurtje langer een film kijken voordat ze weer terug gingen naar het kindertehuis, want ze hadden maar toestemming om een dagje weg te gaan. We hadden een erg gezellige dag met de kinderen waar we van genoten hebben en hopen ze de volgende maand misschien weer op bezoek te hebben.

Bruiloft

Beste mensen,

Na twee maanden zonder nieuws op deze blog ben ik nu weer terug! De afgelopen maanden zijn erg druk geweest met als hoogtepunt onze bruiloft. Dat was een onvergetelijke dag voor ons waar we met veel plezier op terug kijken. Om dit met jullie allemaal te delen hebben wij een video gemaakt die hier te bekijken is: Video bruiloft

Hieronder een aantal foto´s die een beeld geven van de dag. Binnenkort hoop ik meer te schrijven over mijn leven en werk hier in Peru.

De civiele bruiloft op vrijdag 4 januari

De twee familie´s samen.

Fotosessie ´s morgens in een park in de stad

Aankomst bij de kerk waar ik wordt opgewacht door de heren en dames

Aankomst van Maresa met haar vader bij de kerk

De huwelijksdienst

De kinderen van het kindertehuis zingen een lied voor ons

Omdoen van de ringen

We werden getrouwd door Maresa´s vader

Twee vlammen die samen één vlam worden: als symbool voor het huwelijk

Samen met al onze dames en heren

Aankomst bij de receptie

De receptie

De openingsdans op de receptie, een Peruaanse gewoonte.

Uitbrengen van de toast voor ons huwelijk. V.l.n.r. padrino (oom van Maresa), madrina (tante van Maresa), Maresa, Albert, Pa den Oudsten, ouders Maresa

Maresa werpt haar huwelijksboeket in een groep single-dames om te zien wie de volgende is die gaat trouwen, ook een Peruaans gebruik.

De bruidstaart