Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog geschreven heb, daarna ben ik daar niet meer aan toegekomen, wat dus aangeeft dat ik genoeg te doen heb momenteel hier in Peru. Deze keer schrijf ik een korte update over het werk waar ik momenteel bij betrokken ben.
Zoals ik al eerder geschreven heb ben ik betrokken bij het werk onder de studenten. Hier raak ik steeds meer bij betrokken, ik leer meer studenten kennen en de groepen worden elke week groter. Deze week hoop ik samen met pastor Oscar een plan te schrijven wat ons doel is voor 2013 en hoe we dat willen bereiken. Het is belangrijk om daar goed over na te denken en dat uit te werken in een plan zodat voor iedereen die erbij betrokken is duidelijk is wat ons doel is en hoe we werken. Vanaf nu zullen we, naast de studiegroepen, ons ook meer gaan richten op evangelisatie onder de studenten zodat de groepen sneller zullen groeien en we ook maar jongeren binnen onze kerk krijgen, we zijn met name op zoek naar jongens die leiders kunnen worden binnen de kerk en binnen de studiegroepen op de universiteiten.
Sinds afgelopen weekend ben ik ook (tijdelijk) leider van de celgroep die elke zondagavond bijeenkomt bij Maresa thuis. Oorspronkelijk was het idee dat ik vanaf januari 2013 mijn eigen celgroep zou gaan vormen en tot die tijd onderdeel uit zo maken van een andere celgroep om te zien hoe zij werken. Binnen een celgroep is altijd een 'Paulus', hij is de leider van de celgroep. Daarnaast zijn er, afhankelijk van hoeveel mannen er zijn binnen de celgroep, een 'Timotheus' en een 'Titus', zij zijn de assistenten van Paulus en worden opgeleid tot toekomstige leiders van celgroepen. Ik was de Titus van de celgroep, maar een paar weken geleden moest de leider voor zijn werk voor drie maanden naar een ander deel van het land, en de assistent-leider (Timotheus) is vorige week naar Amerika vertrokken voor twee maanden, dus nu ben ik tot Januari verantwoordelijk voor deze celgroep. We komen elke zondagavond bij elkaar om bijbelstudie te doen. Daarnaast doen we dingen samen, zoals voetballen, volleyballen of uit eten gaan. Ook proberen we steeds weer nieuwe mensen uit te nodigen voor de celgroep. Meestal zijn we met een groep van rond de 10 personen, soms meer en soms wat minder. Ik had niet verwacht dit zo snel al te kunnen doen en zie het als een unieke mogelijkheid om ervaring op te doen in leiderschap en datgene wat ik gestudeerd heb in praktijk te brengen.
 |
| Bijbelstudie in onze celgroep. |
Meer en meer raak ik ook betrokken bij de bouwprojecten van Peru Mission. Momenteel wordt er gebouwd aan een klein ziekenhuis. Mijn inbreng is vooral in de technische details en de organisatie van het werk. De plannen voor aankomend jaar zijn om een school te bouwen en een kerk af te bouwen. Hiervoor ga ik samen met de lokale dominees plannen en een budget maken waarvoor we daarna fondsen kunnen gaan zoeken. Dit deel van het werk doe ik met veel plezier omdat ik hiervoor mijn civieltechnische kennis in kan zetten en het ook goed is voor de afwisseling van het werk.
 |
| Defilé om het begin van de lente in Trujillo te vieren. |
Daarnaast ben ik ook nog regelmatig actief in het kindertehuis waar Maresa werkt. Daar speel ik met de kinderen of help ik mee met activiteiten. Een paar weken geleden gingen we bijvoorbeeld sandboarden, wat vergelijkbaar is met snowboarden maar dan in het zand. Het kindertehuis bevindt zich namelijk buiten de stad midden in zandduinen waar je heerlijk af kunt boarden.
De laatste keer in mijn blog schreef ik over armoede en criminaliteit hier in Peru, soms kan ik dan van een afstand zien of erover horen, maar soms wordt je ook keihard ermee in aanraking gebracht. Dat gebeurde gisteren toen ik hoorde dat het kindertehuis waar Maresa werkt 's avonds laat was overvallen door tien gewapende mannen die de waakhond vergiftigden en daarna al het geld van het kindertehuis en alle laptops en andere waardevolle dingen van de vrijwilligers meenamen. Ik kan niet begrijpen waarom mensen een kindertehuis waar kinderen worden opgevangen overvallen en daarmee zorgen dat er momenteel geen geld meer is voor eten voor de kinderen, iedereen die aanwezig was een traumatische ervaring heeft opgedaan en dat het kindertehuis nu serieus aan het nadenken is om te gaan sluiten omdat de veiligheid niet meer gewaarborgd kan worden. Erg triest allemaal, het enige positieve is dat er niemand gewond is geraakt en dat de mannen het alleen op de spullen voorzien hadden en geen andere bedoelingen hadden. Als jullie dit lezen wil ik jullie gebed vragen voor de veiligheid van de kinderen en personeel van het kindertehuis en ook voor wijsheid in het nemen van beslissingen over de toekomst van het kindertehuis.
 |
| Met Maresa voor het kindertehuis waar zij werkt. |
 |
| Het kindertehuis vanaf een afstand, duidelijk is de eenzame locatie te zien die gevaren met zich meebrengt. |
