Kerstfeest

"Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst." (Jesaja 9:5)

 

Vanuit Peru wil ik jullie allemaal gezegende kerstdagen toewensen en een goede jaarwisseling. Deze dagen mogen we de geboorde van onze Here Jezus vieren, die naar de aarde kwam, zich vernederde om voor onze zonden te sterven aan het kruis. Hoe geweldig nieuws is dat! Daar draait het om tijdens de kerstdagen, dat Jesus geboren werd. Daarnaast is kerstfeest ook een feest van gezelligheid, lekker eten, samen zijn met familie en vrienden en lichtjes en kerstbomen. Dat zien we hier in Peru ook heel duidelijk, overal zijn de kerstbomen weer opgetuigd en de mensen kopen hun kado´s voor onder de kerstbomen en de kalkoenen worden gekocht. Maar ik zie hier gelukkig meer dan alleen dat, ik zie mensen hun liefde delen door middel van onder andere de chocolatadas met kado´s voor de kinderen. Kerst wordt hier namelijk ook gebruikt om iets te delen met de mensen die het minder goed hebben, en dat zijn er hier in de stad heel veel. Daarom worden er activiteiten georganiseerd door kerken waarbij chocolademelk met paneton (soort brood) uitgedeeld wordt en kadootjes voor de kinderen.

 

Kerstactiviteit geoganiseerd door Maresa´s familie

 

Gisteravond was ik aanwezig bij een grote activiteit georganiseerd door de familie van Maresa die buiten de stad op het platteland wonen. Ruim 400 mensen uit de omliggende woningen kwamen daar samen om kerst te vieren. Er waren toneelstukjes, samenzang en Maresa´s vader gaf een korte overdenking over de geboorte van Jezus. Daarna was er voor alle kinderen een kadootje en iets te eten en te drinken voor de overige mensen, een hele mooie avond waarin Jezus centraal mocht staan en veel mensen over Zijn geboorte mochten horen. Vanavond hebben wij onze kerstdienst in de kerk, het gebouw dat we huren is morgen niet beschikbaar dus we vieren vandaag alvast kerst.

 

Maresa vader preekt tijdens de kerstactiviteit

Deze dagen ben ik verder heel erg druk met de voorbereidingen voor onze bruiloft, er is namelijk nog veel te doen in erg korte tijd. Ook hebben we sinds afgelopen week een appartement dat we nu aan het schoonmaken en inrichten zijn zodat ik er vanaf einde van deze week in kan gaan wonen. Verder komt mijn familie donderdag naar Peru toe, daarvoor gaan Maresa en ik naar Lima toe om hen op te wachten. We zien erg uit om hen hier te hebben en tijd met hen door te brengen en hen wat te laten zien van het werk hier in Trujillo.

Al met al een erg drukke tijd dus, vandaar dat het mij ook niet gelukt is om wat te schrijven op mijn blog de afgelopen maand. Na mijn bruiloft en onze vakantie daarna zal ik eind januari de draad weer oppakken en weer schrijven over mijn werk hier in Peru.

 

Feliz navidad y prospero año nuevo!

Bezoek gevangenis

Twee weken geleden heb ik samen met Maresa en een groep christenen de gevangenis bezocht, dit was een unieke ervaring waar ik graag wat over wil delen met jullie.

Maresa was in contact gekomen met een vrouw die met een groep vanuit een kerk bijeenkomsten organiseren in de gevangenis. Vanwege Maresa's beroep als advocaat en haar studie rechten was zij uiteraard erg geïnteresseerd om te zien wat de kerk in de gevangenis doet. Toen we een ontmoeting met die vrouw hadden vertelde Maresa dat ik hier als zendeling werk, waarna zij mij gelijk vroeg of ik dan als ik toch naar de gevangenis kwam misschien niet ook gelijk een meditatie kon geven voor de gevangenen. In eerste instantie zag ik dat niet zo zitten, maar aan de andere kant was dit ook een unieke mogelijkheid om wat te delen met deze gevangenen, dus uiteindelijk heb ik erin toegestemd om een meditatie voor te bereiden voor de bijeenkomst in de gevangenis.

Onderweg in de gevangenis

Een paar dagen later gingen we dan daadwerkelijk naar de gevangenis toe. De gevangenis staat helemaal buiten de stad, het kostte ons een uur om er te komen en toen we aankwamen wachtte er een groep van twintig christenen uit verschillende kerken op ons om samen tegelijk de gevangenis in te gaan. We mochten haast niets meenemen en werden helemaal gecontroleerd, gelukkig konden we wel een camera meenemen om foto's te maken. Toen gingen we echt de gevangenis in, ik was best nerveus want was nog nooit in een gevangenis geweest en de gevangenis in Peru staat niet bekend om zijn gezelligheid. Eenmaal in de gevangenis moesten we een heel eind lopen naar het deel waar de bijeenkomst was, en tot mijn verbazing was dat midden in de plaats waar de gevangenen wonen. En er waren vrijwel geen bewakers aanwezig, alleen wij en de gevangenen, best wel een eng idee. Het deel waar de kerk wekelijks haar bijeenkomsten organiseert (sinds 8 jaar) is bij de gevangen die veroordeeld zijn voor geweld of misbruik. Waar ik dacht dat deze gevangen eng en gevaarlijk waren voor ons werd ik blij verrast door hun hartelijkheid en ik voelde me totaal niet onveilig daar.

De gevangen aan het werk in de binnenplaats

De bijeenkomst was in een open deel van de gevangenis waar een groep van 30 gevangenen op ons hadden gewacht, en waar daarnaast nog ruim 50 gevangen rondhingen, kleding aan het wassen waren of zaten te kaarten. Erg bemoedigend was om te zien hoe enthousiast sommige van deze gevangen waren tijdens de bijeenkomst, er is een groep van zeker 20 gevangenen die christenen zijn! Tijdens de bijeenkomst zongen we christelijke liederen en ga ik een meditatie over de geschiedenis van David en Batsheba en Psalm 51 waar David om vergeving bid. Dit leek mij een een goede geschiedenis over het vragen van vergeving over onze zonden om te delen met deze gevangenen, die in de gevangenis zitten omdat ze een zonde gedaan hebben die bestraft is. Maar gelukkig is er ook voor hen vergeving bij God, als er zelfs voor David, die echtbreuk pleegt en een man laat doden, vergeving is!

Geven van een meditatie voor de gevangenen

Hierna hebben we voor de verschillende gevangen gebeden, zij hebben deze gebeden hard nodig want het is een hard leven in de gevangenis. De mensen uit de kerk hadden eten en andere dingen meegenomen om uit te delen met de gevangenen en daarna was het tijd voor ons om weer te vertrekken, want we hadden alleen toestemming om een uur in de gevangenis te zijn. We moesten echter nog even wachten want sommige gevangen of bewakers hadden de deur van de binnenplaats op slot gedaan zodat we niet weg konden, volgens mij wilden zij geld van ons hebben voordat zij de deur open wilden doen om ons te laten vertrekken. Uiteindelijk deden ze de deur open en konden we vertrekken vanuit de gevangenis met een unieke ervaring rijker. Toen we terugliepen naar de uitgang kwamen we de directeur van de gevangenis tegen, die Maresa tot haar verrassing blijkt te kennen van haar studie, wat ons weer extra mogelijkheden geeft om in de toekomst vaker dingen te doen in de gevangenis.

Maresa deelt toiletpapier uit aan de gevangenen

October update

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog geschreven heb, daarna ben ik daar niet meer aan toegekomen, wat dus aangeeft dat ik genoeg te doen heb momenteel hier in Peru. Deze keer schrijf ik een korte update over het werk waar ik momenteel bij betrokken ben.

Zoals ik al eerder geschreven heb ben ik betrokken bij het werk onder de studenten. Hier raak ik steeds meer bij betrokken, ik leer meer studenten kennen en de groepen worden elke week groter. Deze week hoop ik samen met pastor Oscar een plan te schrijven wat ons doel is voor 2013 en hoe we dat willen bereiken. Het is belangrijk om daar goed over na te denken en dat uit te werken in een plan zodat voor iedereen die erbij betrokken is duidelijk is wat ons doel is en hoe we werken. Vanaf nu zullen we, naast de studiegroepen, ons ook meer gaan richten op evangelisatie onder de studenten zodat de groepen sneller zullen groeien en we ook maar jongeren binnen onze kerk krijgen, we zijn met name op zoek naar jongens die leiders kunnen worden binnen de kerk en binnen de studiegroepen op de universiteiten.

Sinds afgelopen weekend ben ik ook (tijdelijk) leider van de celgroep die elke zondagavond bijeenkomt bij Maresa thuis. Oorspronkelijk was het idee dat ik vanaf januari 2013 mijn eigen celgroep zou gaan vormen en tot die tijd onderdeel uit zo maken van een andere celgroep om te zien hoe zij werken. Binnen een celgroep is altijd een 'Paulus', hij is de leider van de celgroep. Daarnaast zijn er, afhankelijk van hoeveel mannen er zijn binnen de celgroep, een 'Timotheus' en een 'Titus', zij zijn de assistenten van Paulus en worden opgeleid tot toekomstige leiders van celgroepen. Ik was de Titus van de celgroep, maar een paar weken geleden moest de leider voor zijn werk voor drie maanden naar een ander deel van het land, en de assistent-leider (Timotheus) is vorige week naar Amerika vertrokken voor twee maanden, dus nu ben ik tot Januari verantwoordelijk voor deze celgroep. We komen elke zondagavond bij elkaar om bijbelstudie te doen. Daarnaast doen we dingen samen, zoals voetballen, volleyballen of uit eten gaan. Ook proberen we steeds weer nieuwe mensen uit te nodigen voor de celgroep. Meestal zijn we met een groep van rond de 10 personen, soms meer en soms wat minder. Ik had niet verwacht dit zo snel al te kunnen doen en zie het als een unieke mogelijkheid om ervaring op te doen in leiderschap en datgene wat ik gestudeerd heb in praktijk te brengen.

Bijbelstudie in onze celgroep.

Meer en meer raak ik ook betrokken bij de bouwprojecten van Peru Mission. Momenteel wordt er gebouwd aan een klein ziekenhuis. Mijn inbreng is vooral in de technische details en de organisatie van het werk. De plannen voor aankomend jaar zijn om een school te bouwen en een kerk af te bouwen. Hiervoor ga ik samen met de lokale dominees plannen en een budget maken waarvoor we daarna fondsen kunnen gaan zoeken. Dit deel van het werk doe ik met veel plezier omdat ik hiervoor mijn civieltechnische kennis in kan zetten en het ook goed is voor de afwisseling van het werk.

Defilé om het begin van de lente in Trujillo te vieren.

Daarnaast ben ik ook nog regelmatig actief in het kindertehuis waar Maresa werkt. Daar speel ik met de kinderen of help ik mee met activiteiten. Een paar weken geleden gingen we bijvoorbeeld sandboarden, wat vergelijkbaar is met snowboarden maar dan in het zand. Het kindertehuis bevindt zich namelijk buiten de stad midden in zandduinen waar je heerlijk af kunt boarden.

De laatste keer in mijn blog schreef ik over armoede en criminaliteit hier in Peru, soms kan ik dan van een afstand zien of erover horen, maar soms wordt je ook keihard ermee in aanraking gebracht. Dat gebeurde gisteren toen ik hoorde dat het kindertehuis waar Maresa werkt 's avonds laat was overvallen door tien gewapende mannen die de waakhond vergiftigden en daarna al het geld van het kindertehuis en alle laptops en andere waardevolle dingen van de vrijwilligers meenamen. Ik kan niet begrijpen waarom mensen een kindertehuis waar kinderen worden opgevangen overvallen en daarmee zorgen dat er momenteel geen geld meer is voor eten voor de kinderen, iedereen die aanwezig was een traumatische ervaring heeft opgedaan en dat het kindertehuis nu serieus aan het nadenken is om te gaan sluiten omdat de veiligheid niet meer gewaarborgd kan worden. Erg triest allemaal, het enige positieve is dat er niemand gewond is geraakt en dat de mannen het alleen op de spullen voorzien hadden en geen andere bedoelingen hadden. Als jullie dit lezen wil ik jullie gebed vragen voor de veiligheid van de kinderen en personeel van het kindertehuis en ook voor wijsheid in het nemen van beslissingen over de toekomst van het kindertehuis.

Met Maresa voor het kindertehuis waar zij werkt.

Het kindertehuis vanaf een afstand, duidelijk is de eenzame locatie te zien die gevaren met zich meebrengt.

Armoede en criminaliteit

Soms vergeet ik dat ik hier in een land leef dat economisch veel minder ontwikkeld is dan de Westerse wereld, of in andere woorden dat ik in een arm land woon. Maar de meeste mensen met wie ik hier omga in de stad zijn niet arm, zij zijn gemiddeld, hebben een huis, baan en dagelijks eten. De arme mensen wonen hier aan de buitenkant van de stad en als ze naar de stad komen kleden ze zich zodanig dat je niet ziet dat ze uit de armere wijken komen.

Maar af en toe wordt ik hier toch heel direct geconfronteerd met armoede. Zoals bijvoorbeeld afgelopen week toen ik op straat op de bus stond te wachten. Een jongetje van misschien 10 jaar, op blote voeten en oude kleren kwam naar mij toe om om geld te vragen. Ik gaf hem een sol en hij liep gelijk de eerste beste winkel binnen om wat te eten te kopen. Toen hij weer naar buiten kwam liep hij op de volgende buitenlander af om om geld te vragen. Zoals deze jongen zijn hier veel kinderen hier in de stad, die of geen thuis hebben of wel een thuis hebben maar geen eten en daarom de straat op gaan om te bedelen. Dat bedelen doen ze dan vooral bij de buitenlanders, omdat de Peruanen hen over het algemeen niets geven.

Elke avond laat of 's morgens vroeg als ik vanuit mijn kamer naar de straat loop kom ik mannen of vrouwen tegen die in de vuilnis zoeken naar spullen om te recyclen. Dat is hun dagelijkse werk, waar ze vooral 's nachts druk mee zijn omdat 's avonds de mensen de vuilnis buiten zetten. Vaak nemen de vrouwen dan ook hun kinderen mee die dan helpen, of op de kar zitten omdat ze niet alleen thuis kunnen blijven. Veel van deze vrouwen hebben namelijk kinderen, zonder dat de vader nog aanwezig is. Het doet mij altijd pijn om te zien dat deze mensen dit werk moeten doen en dat de kinderen niet naar school kunnen gaan omdat ze hun ouders moeten helpen met in de vuilnis zoeken naar materiaal om te recyclen. Ik zou dan zo graag wat willen doen om die mensen te helpen, maar momenteel weet ik nog niet hoe ik dat kan doen. Ik hoop in de toekomst wat voor deze arme mensen te kunnen doen. Al ben ik bang dat hier altijd armoede zal blijven bestaan omdat er altijd weer nieuwe mensen vanuit de bergen naar de stad komen op zoek naar een beter bestaan, wat vaak eindigt in het wonen in een krottenwijk en het doen van de minst populaire baantjes in de stad.

Straatbeeld op een middag in Trujillo.

Een groot probleem wat armoede met zich meebrengt is criminaliteit. Hier in de stad is veel criminaliteit, er wordt ingebroken in huizen, bussen worden overvallen, mensen op straat overvallen en regelmatig mensen vermoord. 's Avonds en 's nachts komen criminelen vanuit de buitenwijken naar de stad toe om daar overvallen te plegen en in te breken. Tot nog toe heb ik daar gelukkig niet mee te maken gehad, ook omdat ik altijd goed oplet waar ik heenga en 's avonds laat niet meer de straat op ga. Afgelopen zaterdag was ik bij een activiteit van een kerk in een wat armere wijk ten noorden van de stad. Na tien uur 's avonds is het niet meer veilig voor mij om daarvandaan terug te gaan naar de stad omdat er geen bussen meer rijden. Gelukkig heb ik een vriend die een taxi heeft en Maresa en mij op kwam halen, zodat we niet een taxi op straat hoefden te vragen waarvan je nooit weet of ze betrouwbaar zijn en je niet naar een afgelegen plaats rijden om je te beroven. Ik hoop dat de overheid hier in de stad goede maatregelen kan nemen om de criminaliteit tegen te gaan. Wij als kerk hopen dat wij, door het verspreiden van het Evangelie, de stad kunnen veranderen en hopelijk ook deze criminelen kunnen bereiken zodat zij tot geloof komen en de stad veiliger wordt.

Een originele manier van transport...

University Ministry

Één van de dingen waar ik momenteel bij betrokken ben hier in Peru is het werk dat Peru Mission doet onder universiteitsstudenten. Hier in Trujillo bevinden zich heel veel universiteiten, veel jongeren uit de bergen en de jungle komen hierheen om hier te komen studeren. Daarom is het ook heel logisch dat de kerk hier de jongeren op de universiteiten probeert te bereiken met het Evangelie.

Pastor Oscar, een peruaanse dominee, werkt sinds enkele maanden voor Peru Mission op de verschillende universiteiten in de stad. Op deze universiteiten gaat hij in gesprek met de studenten en verteld hen over het Evangelie. Als zij daarin geinteresseerd zijn nodigt hij hen uit voor een studiegroep samen met andere studenten die geinteresseerd zijn in het Evangelie. Op dit moment heeft hij verschillende groepen op 5 universiteiten in de stad en elke week komen daar meer studenten bij. De naam van het universiteitswerk is SUSA (Sociedad Universitaria San Augustin). Vanaf volgende week ga ik, samen met Maresa, een groep leiden op een universiteit. Tijdens deze momenten studeren we verschillende thema's van ons geloof, zoals de Bijbel, wie is God, wie is Jesus en wat is de kerk. Het doel is om over twee jaar 500 studenten te hebben in de verschillende studiegroepen en we hopen dat de meesten van hen ook naar de kerk gaan komen.

Naast de wekelijkse studiegroepen is er ook een maandelijkse bijeenkomst waar al deze studenten bij elkaar komen om te zingen en na te denken over een thema. Afgelopen vrijdagavond hadden wij deze bijeenkomst. 35 studenten vanuit verschillende universiteiten kwamen naar deze avond om na te denken over het hebben van relaties en wat de bijbelse achtergrond is van het hebben van relaties. De avond startte uiteraard later dan gepland omdat alles hier altijd later begint en de studenten dus later kwamen. Toen de meesten studenten gearriveerd waren begonnen we met een voorstelronde en een spel om iedereen even te leren kennen. Daarna zongen we enkele liederen. Ik hielp me bij het begeleiden van de muziek op de piano en de gitaar, samen met een jongen uit de kerk en een jongen die op bezoek was vanuit Tarapoto en heel goed gitaar en piano speelde. Ik geniet er elke keer weer van als ik hier muziek mag maken in de kerk of elders! Na het zingen van deze liederen gaf een zendeling van Peru Mission, Allen Smith, een toespraak over het hebben van relaties als christenen, met name in de verkeringstijd. Dit is, net zoals in Nederland, hier in Peru een actueel thema waar wij als christenen een voorbeeldfunctie hebben, daarom was het goed om dit met de jongeren te delen. Helaas begon de avond later en was er niet genoeg tijd om alles te behandelen, de volgende maand zal het vervolgd worden. De avond werd afgesloten met een refrigerio, een broodje met kip en wat drinken. Het was een goede avond en we hopen de volgende maand de opkomst nog groter is!

De groeten vanuit Trujillo! Ook van Maresa! Binnenkort hoop ik een blog te schrijven over haar werk.

De muziekgroep

De studenten

3 weken in Peru

Ik ben nu drie weken hier in Peru en heb het normale leven hier aardig opgepakt, in hoeverre je hier van een normaal leven kunt spreken uiteraard. Veel dingen zijn hier anders dan in Nederland en ondanks dat ik al heel wat tijd hier geweest ben in het verleden zijn sommige dingen nog steeds wennen voor mij, misschien zal ik aan sommige dingen nooit wennen hier. Het begrip tijd is hier bijvoorbeeld heel flexibel. De ene keer kan iets exact op de juiste tijd beginnen en een andere keer begint iets bijvoorbeeld een uur later. Ook gaan veel dingen hier voor mijn idee erg langzaam, de mensen nemen de tijd voor dingen en kunnen gerust een paar uur wachten in een rij. Wij Nederlanders plannen onze dagen van tevoren goed in, maar hier doe ik dat meestal niet zo omdat er toch altijd dingen komen die niet gepland zijn. Zeker omdat ik ook veel tijd doorbreng bij Maresa en haar familie, die uiteraard echte Peruanen zijn en bijvoorbeeld om half elf ’s avonds besluiten dat we wel uit eten kunnen gaan, waarna we pas om half één ’s nachts weer terug zijn, en ik was van plan die avond op tijd te slapen…dat lukt dan dus niet. Soms denk ik dat ik flexibel ben, maar in deze cultuur zal ik moeten leren nog veel flexibeler te zijn en me niet druk te maken om de tijd en hoelang sommige dingen duren.

Aan de andere kant werk ik hier voor Peru Mission met Amerikanen en die zijn juist weer wel van de tijd, dus dat levert minder verrassingen op. Langzamerhand begin ik hier mijn werk op te starten, al is het nog steeds zoeken naar wat ik hier precies kan doen. Zeker ook omdat de andere zendingswerkers momenteel erg druk zijn en weinig tijd hebben om mij te begeleiden. Vanaf volgende week hebben zij gelukkig meer tijd en kunnen we samen meer na gaan denken wat ik met mijn achtergrond en studie kan gaan betekenen voor hen. Het plan is dat ik tot december een deel van mijn tijd blijf besteden aan studeren van theologie en sommige belijdenisgeschriften van de kerk, zodat ik op één lijn kom met de andere zendelingen en dominee’s hier in Peru wat betreft de doctrine van de kerk. Aan de andere kant zal ik mee gaan helpen met het werk onder universiteitsstudenten, zoals evangelisatie, Bijbelstudies en activiteiten. Dit zal ik samen gaan doen met een Peruaanse dominee en ook met Maresa die hierin erg actief is. Verder zal ik mee gaan helpen in een Bijbelkring en ook met de muziek in de kerk. Ook hoop ik mijn technische achtergrond in te kunnen zetten in het coördineren van de voorbereiding van twee bouwprojecten van Peru Mission. Samen met enkele Peruanen zullen we een plan en budget maken voor het dak van een kerk en de bouw van een school bij de kerk. Deze budgetten moeten over twee maanden klaar zijn zodat er fondsen gezocht kunnen worden voor de financiën. Volgend jaar zomer hopen er enkele groepen uit de Verenigde Staten te komen die ons gaan helpen bij de bouw. Zoals jullie zien is er genoeg werk te doen hier voor mij en verveel ik mij zeker niet. Ook omdat Maresa en ik deze weken druk bezig zijn om onze bruiloft voor te bereiden. Wanneer daar meer over bekend is horen jullie dat uiteraard! Hieronder nog enkele foto’s. Meer (dagelijkse) updates over het werk hier in Peru schrijf ik op mijn facebook pagina (www.facebook.com/albertinperu), daar post ik ook regelmatig foto’s. Deze pagina kan door iedereen bezocht worden en daarvoor hoef je geen lid van facebook te zijn!

De groeten vanuit Trujillo!

Overleg met Peru Mission team.

Beton mixen voor een vloer in het weeshuis waar Maresa werkt.

Meehelpen met het bouwen van een nieuwe kerk.

Terug in Peru

‘Terug van weggeweest’, dat was het gevoel dat ik had toen ik weer aankwam hier in Peru. Alles voelde weer vertrouwd en er was weinig veranderd. Het is fijn om hier weer te zijn en weer bij Maresa te zijn en al mijn vrienden en kennissen weer te kunnen ontmoeten. Fijn is te merken dat de mensen hier blij zijn dat ik weer terug ben en me allemaal uitnodigen om ze toch zeker snel een keer te bezoeken. Die gastvrijheid van de mensen hier waardeer ik heel erg en de aankomende weken zal ik zoveel mogelijk ook al mijn vrienden en kennissen gaan bezoeken.

Mijn reis naar Peru ging voorspoedig en na vijf keer overstappen kwam ik vrijdagavond laat aan in Trujillo waar Maresa en haar broer en zusje mij opwachtten op het vliegveld. Ik heb trouwens de helft van mijn reis in de business-class gezeten omdat de rest van het vliegtuig vol was, en dat kon ik erg waarderen. Goede bediening, goed eten en genoeg beenruimte zijn extra luxe in een vliegtuig en het kostte mij niets extra.

Verder gaan de dingen hier in Peru nog steeds op z’n Peruaans, wat inhoudt dat iets over het algemeen langer duurt dan misschien nodig is of dingen net niet op tijd geregeld zijn. Zo had Maresa een kamer geregeld waar ik de eerste maand kan slapen en zou mijn bed en wat andere dingen gebracht worden, Peru Mission had dat ergens staan en het zou gebracht worden voordat ik aankwam. Maar toen bleek ineens diegene waar het opgeslagen stond op vakantie te zijn, dus was er geen bed. Toen werd beloofd dat het dan zaterdag gebracht zou worden, maar toen kwam er ook nog niets. Nu heb ik gelukkig via Maresa wel al een bed maar is het nog een wachten op de andere spullen. Maar deze week heb ik toch nog een week vakantie en kan ik dus rustig deze dingen regelen.

Afgelopen zaterdag hadden we een sportdag met de celgroepen van de kerk. We speelden volleybal en voetbal onderling en tussendoor werd er eten verkocht waarvan de opbrengst ging naar een vrouw uit de kerk. Zie de volgende link voor wat foto’s: http://www.perumission.org/christ-the-king-presbyterian-church-sports-day

De zondag hadden we een speciale dienst in de kerk hier in het centrum want het werd een officiële kerk  met een kerkenraad. Een mooi moment voor de kerk die pas twee jaar geleden gestart is en groeit. In deze dienst waren ook mensen aanwezig uit andere kerken uit de stad en dat was gelijk een goede gelegenheid voor mij om een aantal van hen weer te kunnen ontmoeten. Ik hierover kan je meer lezen via de volgende link: http://www.perumission.org/constitution-service-at-christ-the-king-presbyterian-church.  

Vanaf volgende week maandag is het plan dat ik ga beginnen met mijn werk voor Peru Mission. Tot die tijd kan ik nog even genieten van mijn vakantie hier en mijn kamer klaarmaken.

                          Met Maresa voor de kerk in het centrum "Christo Rey" (Christus de Koning)

Welkom!

Welkom op mijn blog. Vanaf 20 juli hoop ik in Peru te zijn en vanaf die tijd zal ik hier regelmatig berichten achterlaten zodat jullie op de hoogte blijven van mijn leven in Peru. In mijn volgende bericht zal ik schrijven over mijn plannen in Peru. Op dit moment ben ik namelijk nog in Engeland bezig met het afronden van mijn studie. Volgende week zaterdag hoop ik terug naar Nederland te gaan, voordat ik dan op 19 juli naar Peru vertrek. Binnenkort dus meer informatie hier over mijn plannen!

De groeten vanuit Engeland!