Armoede en criminaliteit

Soms vergeet ik dat ik hier in een land leef dat economisch veel minder ontwikkeld is dan de Westerse wereld, of in andere woorden dat ik in een arm land woon. Maar de meeste mensen met wie ik hier omga in de stad zijn niet arm, zij zijn gemiddeld, hebben een huis, baan en dagelijks eten. De arme mensen wonen hier aan de buitenkant van de stad en als ze naar de stad komen kleden ze zich zodanig dat je niet ziet dat ze uit de armere wijken komen.

Maar af en toe wordt ik hier toch heel direct geconfronteerd met armoede. Zoals bijvoorbeeld afgelopen week toen ik op straat op de bus stond te wachten. Een jongetje van misschien 10 jaar, op blote voeten en oude kleren kwam naar mij toe om om geld te vragen. Ik gaf hem een sol en hij liep gelijk de eerste beste winkel binnen om wat te eten te kopen. Toen hij weer naar buiten kwam liep hij op de volgende buitenlander af om om geld te vragen. Zoals deze jongen zijn hier veel kinderen hier in de stad, die of geen thuis hebben of wel een thuis hebben maar geen eten en daarom de straat op gaan om te bedelen. Dat bedelen doen ze dan vooral bij de buitenlanders, omdat de Peruanen hen over het algemeen niets geven.

Elke avond laat of 's morgens vroeg als ik vanuit mijn kamer naar de straat loop kom ik mannen of vrouwen tegen die in de vuilnis zoeken naar spullen om te recyclen. Dat is hun dagelijkse werk, waar ze vooral 's nachts druk mee zijn omdat 's avonds de mensen de vuilnis buiten zetten. Vaak nemen de vrouwen dan ook hun kinderen mee die dan helpen, of op de kar zitten omdat ze niet alleen thuis kunnen blijven. Veel van deze vrouwen hebben namelijk kinderen, zonder dat de vader nog aanwezig is. Het doet mij altijd pijn om te zien dat deze mensen dit werk moeten doen en dat de kinderen niet naar school kunnen gaan omdat ze hun ouders moeten helpen met in de vuilnis zoeken naar materiaal om te recyclen. Ik zou dan zo graag wat willen doen om die mensen te helpen, maar momenteel weet ik nog niet hoe ik dat kan doen. Ik hoop in de toekomst wat voor deze arme mensen te kunnen doen. Al ben ik bang dat hier altijd armoede zal blijven bestaan omdat er altijd weer nieuwe mensen vanuit de bergen naar de stad komen op zoek naar een beter bestaan, wat vaak eindigt in het wonen in een krottenwijk en het doen van de minst populaire baantjes in de stad.

Straatbeeld op een middag in Trujillo.

Een groot probleem wat armoede met zich meebrengt is criminaliteit. Hier in de stad is veel criminaliteit, er wordt ingebroken in huizen, bussen worden overvallen, mensen op straat overvallen en regelmatig mensen vermoord. 's Avonds en 's nachts komen criminelen vanuit de buitenwijken naar de stad toe om daar overvallen te plegen en in te breken. Tot nog toe heb ik daar gelukkig niet mee te maken gehad, ook omdat ik altijd goed oplet waar ik heenga en 's avonds laat niet meer de straat op ga. Afgelopen zaterdag was ik bij een activiteit van een kerk in een wat armere wijk ten noorden van de stad. Na tien uur 's avonds is het niet meer veilig voor mij om daarvandaan terug te gaan naar de stad omdat er geen bussen meer rijden. Gelukkig heb ik een vriend die een taxi heeft en Maresa en mij op kwam halen, zodat we niet een taxi op straat hoefden te vragen waarvan je nooit weet of ze betrouwbaar zijn en je niet naar een afgelegen plaats rijden om je te beroven. Ik hoop dat de overheid hier in de stad goede maatregelen kan nemen om de criminaliteit tegen te gaan. Wij als kerk hopen dat wij, door het verspreiden van het Evangelie, de stad kunnen veranderen en hopelijk ook deze criminelen kunnen bereiken zodat zij tot geloof komen en de stad veiliger wordt.

Een originele manier van transport...